|
Ta strona zawiera treści z Wikipedii będące na licencji Creative Commons.
Zobacz oryginalny artykuł i autorów. |
Louis Daniel Armstrong (pseudonim artystyczny Satchmo lub Pops) (ur. 4 sierpnia 1901 w Nowym Orleanie, zm. 6 lipca 1971 w Nowym Jorku) — amerykański trębacz i wokalista jazzowy. Wyróżniał się stylem gry na trąbce i wokalistyką jazzową, do której wprowadził śpiew scatem.
W 1990 Louis Armstrong został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
Jego imieniem nazwany został stadion w kompleksie tenisowym USTA National Tennis Center.
Biografia[]
Armstrong urodził się w biednej rodzinie w Nowym Orleanie w stanie Luizjana. Jego ojciec był robotnikiem w fabryce terpentyny, a jego matka i siostra były prostytutkami. Zaniedbany wychowawczo włóczył się po ulicach, skąd trafił do zakładu poprawczego. Na początku uczył się grać na kornecie (podobny do trąbki instrument popularny wśród nowoorleańskich muzyków) w grupie New Orleans Home for Colored Waifs od Bunka Johnsona, Buddy'ego Petita i Joe "King" Olivera.
W 1922 Armstrong przeprowadził się do Chicago, gdzie został zaproszony przez Joe "King" Olivera do gry w Creole Jazz Band. Armstrong dokonał tu swoich pierwszych nagrań, grając drugi kornet w grupie Olivera.
Następnie prowadził własne zespoły Hot Five i Hot Seven. W latach trzydziestych nagrywał z big bandami Fletchera Hendersona oraz własnym.
Po II wojnie światowej prowadził mniejsze zespoły pod nazwą All Stars.
W latach 60. odbył tournée artystyczne, podczas którego odwiedził kilka państw afrykańskich. Wówczas doszło do jego krótkiego spotkania z polskim reportażystą, Ryszardem Kapuścińskim.
Występował często w duecie z Ellą Fitzgerald.
Śmierć[]
Armstrong zmarł na atak serca we śnie 6 lipca 1971 r. na miesiąc przed 70. urodzinami i 11 miesięcy po słynnym koncercie w Waldorf-Astoria's Empire Room. W chwili śmierci przebywał w Queens, w Nowym Jorku. Został pochowany na cmentarzu we Flushing w Queens w Nowym Jorku.
W ostatniej drodze wśród honorowo niosących trumnę byli między innymi: Bing Crosby, Ella Fitzgerald, Dizzy Gillespie, Pearl Bailey, Count Basie, Harry James, Frank Sinatra, Ed Sullivan, Earl Wilson, Alan King, Johnny Carson i David Frost. Peggy Lee zaśpiewała The Lord's Prayer podczas gdy Al Hibbler zaśpiewał Nobody Knows the Trouble I've Seen, a ostatnią mowę wygłosił wieloletni przyjaciel Armstronga Fred Robbins.
Upamiętnienie[]
- Postać Louisa Armstronga przedstawił polski rysownik Janusz Christa w 8 odcinkowym komiksie Opowieść o Armstrongu opublikowanym w czasopiśmie "Jazz" z 1957 roku.
Strona główna i Strona główna 2[]
Uczestnik wcielający się w odcinku[]
- Edycja 1, odcinek 2
- Edycja 4, odcinek 1
- Edycja 11, odcinek 5
- Odcinek Specjalny 3
- Odcinek Świąteczny 1
Edycje[]
- Twoja Twarz Brzmi Znajomo (I Edycja)
- Twoja Twarz Brzmi Znajomo (IV Edycja)
- Twoja Twarz Brzmi Znajomo (XI Edycja)
Cele charytatywne[]
- Nagrody przeznaczone na cele charytatywne, edycja pierwsza
- Nagrody przeznaczone na cele charytatywne, odcinki świąteczne
- Nagrody przeznaczone na cele charytatywne, poszczególnych edycji Twoja twarz brzmi znajomo
Uczestnicy jako Louis Armstrong[]
Wygrany odcinki jako Louis Armstrong[]
Oryginalne wykonanie[]
Edycja pierwsza[]
Edycja czwarta[]
Edycja jedenasta[]
