Twoja Twarz Brzmi Znajomo Wiki
Advertisement
Wikipedia-icon.png Ta strona zawiera treści z Wikipedii będące na licencji Creative Commons.

Zobacz oryginalny artykuł i autorów.


Izabela Ludwika Trojanowska z domu Schütz (ur. 22 kwietnia 1955 w Olsztynie) – polska piosenkarka wykonująca muzykę z pogranicza nowej fali, popu i rocka, a także aktorka.

Życiorys[]

Edukacja[]

W latach 1974–1978 studiowała w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.

Kariera[]

Pierwszy sukces, pod panieńskim nazwiskiem Schütz, odniosła na Festiwalu Pieśni Sakralnej Sacrosong w Chorzowie w 1971 jako chórzystka, wygrywając nagrodę im. Maksymiliana Kolbego, którą wręczył jej kardynał Karol Wojtyła. W 1972 za piosenkę „Modry len” zdobyła nagrodę Związku Kompozytorów w Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. W tym samym roku została laureatką nagrody za debiut na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu z piosenką „O czym marzą zakochani”. Zagrała w sztukach Poemat pedagogiczny oraz Fontanna z Neptunem w Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.

W 1979 wznowiła karierę muzyczną, występując gościnnie w różnych audycjach telewizyjnych: Komu jak komuLiczy się tylko czas Ryszarda Poznakowskiego (Studio Gama), a także Zimowa dziewczyna (spektakl „Niemoralność Pani Dulskiej”) oraz Pokochaj mnie (program „Skansen” studia Gama).

W marcu 1980 nawiązała współpracę z Budką Suflera. Lider zespołu, Romuald Lipko, zaczął komponować dla niej piosenki (do tekstów Andrzeja Mogielnickiego), które stały się przebojami. Pierwszą piosenkę, „Tyle samo prawd ile kłamstw”, zaprezentowano w programie Fonogama, gdzie Trojanowska otrzymała nagrodę publiczności. Tym samym utworem zdobyła pierwsze miejsce w Radiowym Studio Gama. Na 18. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej artystka wykonała utwór „Tyle samo prawd ile kłamstw” oraz wylansowała kolejny przebój – „Wszystko czego dziś chcę”. Za obie piosenki została uhonorowana nagrodą za interpretację. Dodatkowo otrzymała tytuł Miss Obiektywu, co uwiecznione zostało w jednej z kronik filmowych w segmencie Miss obiektywu. Oba utwory wydano na singlach oraz, wraz z utworami „Komu więcej, komu mniej” oraz „Tydzień łez”, na pierwszej w historii polskiej fonografii dwupłytowej EP-ce. Kolejne utwory – „Jestem twoim grzechem”, „Sobie na złość”, „Nic za nic” i „Pytanie o siebie” – wydano na drugim minialbumie. Na Festiwalu Interwizji w Sopocie Trojanowska zdobyła drugie miejsce (jako reprezentantka Tonpressu w międzynarodowym konkursie wytwórni płytowych) za wykonanie utworu „Tyle samo prawd ile kłamstw”. W listopadzie 1980 nagrała, wspólnie z Budką Suflera, recital telewizyjny zatytułowany Lunapark. W grudniu tego samego roku wystąpiła w programie Televariete w czeskiej telewizji, gdzie wykonała piosenkę „Sobie na złość”.

W 1981 wystąpiła w telewizji Rostock (NRD). Wszystkie wydane dotąd osiem nagrań złożyło się na wydany w lutym 1981 debiutancki album studyjny artystki zatytułowany Iza. Płyta została zamówiona w rekordowym nakładzie blisko miliona egzemplarzy, jednak z przyczyn technicznych na rynek trafiło zaledwie 50 tys. egzemplarzy oraz kaseta magnetofonowa. Promujące ją single rozeszły się jednak w nakładzie ponad 300 tys. sztuk. Po zakończeniu współpracy z Budką Suflera po wspólnej trasie w lutym 1981, promującej wydanie ich wspólnego albumu, piosenkarka rozpoczęła współpracę z wrocławskim zespołem Stalowy Bagaż. Ich premierowy występ miał miejsce w maju tego roku na festiwalu Rock Arena w Poznaniu. W czerwcu Trojanowska wystąpiła z zespołem na 19. KFPP w Opolu, gdzie zaprezentowała utwory „Na bohaterów popyt już minął” oraz „Pieśń o cegle”, które trafiły na ich wspólną EP-kę, która rozeszła się w ponad 100 tys. egzemplarzy. Drugą z piosenek wykonała ubrana w strój z ZMP-owskim czerwonym krawatem, co wywołało spore kontrowersje w mediach. Po występie zarząd krakowskiego oddziału ZSMP wystosował protest przeciwko rzekomemu sprofanowaniu symbolu tej organizacji przez artystkę.

Od końca 1981 nagrywana była kolejna płyta studyjna Trojanowskiej zatytułowana Układy, która ukazała się w 1982. Zagrali na niej wykonawcy, tacy jak m.in.: Aleksander Mrożek, Jan Borysewicz, Wojciech Bruślik, Andrzej Dylewski i Janusz Grzywacz. Album prezentował bardziej rockowe brzmienie niż pierwsza płyta piosenkarki. Na płycie znalazły się kolejne przeboje w jej dorobku: „Karmazynowa noc”, „Brylanty” oraz „Obce dni”. W lipcu tego samego roku Trojanowska nagrała wspólnie z Tadeuszem Nalepą płytę zatytułowaną Pożegnalny cyrk, zawierającą utwory silnie krytykujące stan wojenny. Cenzura nie dopuściła do wydania albumu, który czekał na wydanie jedenaście lat. W tym okresie Trojanowska była z jednej strony atakowana przez „Solidarność” za pokazany w telewizji występ w Sali Kongresowej, a z drugiej strony szykanowana przez władzę za odmowę kolejnych występów. Wraz z mężem zdecydowała się na emigrację: przebywała w Holandii, USA, Wielkiej Brytanii, a w 1987 osiadła w Berlinie Zachodnim.

W 1991 wydała eponimiczny album studyjny Izabela Trojanowska, który zawierał wyłącznie utwory anglojęzyczne. Krążek przeznaczony był do sprzedaży na rynki zachodnie; trafił najpierw na rynek brytyjski, wydany nakładem niezależnej wytwórni Rondor Music. 25 sierpnia 1992 trafił na rynki amerykański i kanadyjski (pod tytułem Independence). Rok wcześniej wokalistka zaprezentowała ten materiał na festiwalu w Sopocie. Album przeszedł jednak bez echa, przynosząc jedynie umiarkowany hit „Independence Day”. Od kwietnia do października 1994 Trojanowska śpiewała razem z Budką Suflera na ich jubileuszowej trasie koncertowej. W 1995 nawiązała współpracę artystyczną z Adamem Abramkiem i Pawłem Sotem, kompozytorami zespołu Bajm. Nagrała z nimi album studyjny zatytułowany Chcę inaczej, który w następnym roku odniósł umiarkowany sukces, przynosząc przeboje: „I stało się”, „Więcej niż życie” oraz „Nareszcie czuję”. Od czerwca 1997 gra rolę Moniki Ross-Nawrot w serialu Klan.

Do 2008 występowała na koncertach z zespołem w składzie: Krzysztof Bożek (gitara), Tomasz Dąbrowski (gitara), Filip Leszczyński (perkusja), Maciej Pyc (instrumenty klawiszowe), Piotr Żak (bas) i Bożena Zalewska (chórki). Od stycznia 2009 współpracuje z zespołem Mafia. W sierpniu tego samego roku wystąpiła z Budką Suflera w Sopocie, Nałęczowie oraz Katowicach z okazji ich 35-lecia. 8 października 2011 ukazał się jej nowy album studyjny zatytułowany Życia zawsze mało.

18 listopada 2016 ukazała się jej kolejna płyta studyjna zatytułowana Na skos. Album zadebiutował na 49. miejscu polskiej listy przebojów – OLiS. W 2017 była nominowana do zdobycia statuetki Gwiazda Plejady w kategorii „Metamorfoza roku” podczas Wielkiej Gali Gwiazd Plejady.

Życie prywatne[]

W 2013 rozwiodła się z Markiem Trojanowskim. Ma córkę Roxanę (ur. 12 czerwca 1991).

Dyskografia[]

  • Iza (1981)
  • Układy (1982)
  • Izabela Trojanowska (1991)
  • Pożegnalny cyrk (1993; z Tadeuszem Nalepą)
  • Chcę inaczej (1996)
  • Życia zawsze mało (2011)
  • Na skos (2016)

Filmografia[]

  • 1979: Strachy jako Teresa Sikorzanka
  • 1980: Kariera Nikodema Dyzmy jako Kasia, córka Kunickiego (odc. 2 i 4)
  • 1981: 07 zgłoś się jako Joanna Borewicz, była żona porucznika (odc. 12)
  • 1982: Blisko, coraz bliżej jako Hildegarda Belsche, córka majora (odc. 7 i 9)
  • 1982: Sto jedenasty jako (2 role: Olga Komarowska; Vera Komarowska)
  • 1983: Szkoda twoich łez jako Teresa Sikorzanka
  • od 1997: Klan jako Monika Ross-Nawrot, córka Marii i Władysława Lubiczów
  • 2010: Fenomen jako garderobiana Hania
  • 2018: Juliusz jako gwiazda na pogrzebie ojca Juliusza

Wykonanie piosenek[]

  • 1982: Punkty za pochodzenie – „Jak Tobie płynie czas”
  • 2001: Titanic (tyt. oryg. Titanic – mille e una storia)

Strona główna i Strona główna 2[]

Uczestnik wcielający się w odcinku[]

Edycje[]

Cele charytatywne[]

Uczestnicy jako Izabela Trojanowska[]

Wygrane odcinki jako Izabela Trojanowska[]

Oryginalne wykonanie[]

Edycja trzecia[]

Edycja dwunasta[]

Zobacz też[]

Advertisement