Twoja Twarz Brzmi Znajomo Wiki
Advertisement
Wikipedia-icon.png Ta strona zawiera treści z Wikipedii będące na licencji Creative Commons.

Zobacz oryginalny artykuł i autorów.

Rod Stewart, właśc. Roderick David Stewart (ur. 10 stycznia 1945 w Londynie) – brytyjski piosenkarz rockowy i popowy. Przedstawiciel takich stylów i gatunków, jak hard rock, soft rock, folk rock i country rock, AOR, blues rock, biały soul i pop tradycyjny. Ciepły, aczkolwiek szorstki i charakterystycznie zachrypnięty głos, zdolności interpretacyjne, kompozytorskie i wyjątkowa osobowość sceniczna uczyniła go jednym z najpopularniejszych piosenkarzy drugiej połowy XX wieku. Z urodzenia Anglik, jednak uważa się za Szkota. Szacuje się, że sprzedał łącznie ponad 250 milionów singli i płyt.

W 1994 roku Rod Stewart został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.

W czerwcu 2016 roku (podczas 90. urodzin brytyjskiej królowej Elżbiety II), w uznaniu za artystyczne osiągnięcia oraz działalność charytatywną, Stewart został odznaczony tytułem szlacheckim.

Biografia[]

Młodość[]

Rod był najmłodszym z pięciorga dzieci Roberta i Elsie Stewartów. Zarówno Rod, jak i jego rodzina byli wielkimi fanami Al Jolsona. W ich domu często rozbrzmiewała jego muzyka, a mały Rod kolekcjonował wszystkie jego nagrania i czytał o nim książki. Przyszły solista w wieku 11 lat zadecydował dołączyć ze szkolnymi kolegami do małej grupki „The Kool Kats”.

Kariera[]

Stewart zaczął swoją muzyczną karierę we wczesnych latach sześćdziesiątych w ekipie folkowego piosenkarza Wizza Jonesa, towarzysząc mu w jego europejskiej trasie koncertowej. Ta muzyczna przygoda zakończyła się dla Stewarta przedwcześnie, gdy w Hiszpanii został aresztowany za włóczęgostwo i deportowany do Anglii. W 1963 dołączył do rhytm and bluesowej grupy Jimmy Powell & the Five Dimension, w której śpiewał i grał na harmonijce. Przez następne lata Stewart przechodził z grupy do grupy, nigdzie nie zagrzewając miejsca. Przełom nastąpił w 1965, gdy dołączył do zespołu Steampacket. Grupa została zatrudniona jako zespół otwierający koncerty The Rolling Stones i The Walker Brothers w 1965. W 1966 grupa nagrała album, który został wydany dopiero w 1970, gdy Stewart był już gwiazdą. Gdy grupa się rozpadła w 1967, piosenkarz spróbował szczęścia w modnym wówczas repertuarze bluesowym. Niedługo potem dołączył do The Jeff Beck Group. Mimo że grupa istniała tylko trzy lata i nagrała zaledwie dwa albumy, to zdobyła olbrzymią popularność. Po rozstaniu z Beckiem Stewart wraz z Ronem Woodem przyłączył się do brytyjskiej grupy The Faces. Choć albumy grupy pozostały niezauważone, to retrospektywnie uznano je za bardzo interesujące. Jeszcze śpiewając w grupie Stewart, rozpoczął swoją karierę solową. Pierwszy album sygnowany własnym nazwiskiem okazał się nieudany i nie wzbudził większego zainteresowania. Drugi, poza wielkim przebojem "Maggie May", także pozostał niezauważony. Dopiero trzeci album Every Picture Tells a Story stal się wielkim hitem i to po obu stronach Atlantyku. Typowymi dla repertuaru artysty w tym okresie były zarówno szybkie rockandrollowe piosenki, jak i refleksyjne rockowe ballady.

Od tego czasu piosenki Stewarta pojawiały się na szczytach list przebojów, bijąc rekordy popularności. Z czasem zaczął odchodzić od rockowych korzeni, zmierzając w kierunku soft rocka i muzyki pop. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych zaczął adaptować do swej muzyki elementy modnej wówczas muzyki disco, a w latach późniejszych nowej fali. Po chwilowej nieobecności na estradach i studiach nagrań Stewart powrócił do tworzenia muzyki w połowie lat dziewięćdziesiątych, tworząc swój nowy wizerunek jako dojrzałego, refleksyjnego popowego piosenkarza. Pierwszy nagrany w XXI wieku album artysty, Human, pokazał, że Stewart nie zamierza rezygnować z kariery ani nie zakończył artystycznych poszukiwań. Na nowym albumie zaśpiewał szereg tradycyjnych, popowych piosenek, w których wyraźnie słychać wpływy wokalistyki jazzowej. Piosenkarz znakomicie się sprawdził także i w tym repertuarze.

W latach 2002–2005 Rod Stewart wydał cztery płyty łączące się tematycznie w serię The Great American Song Book. Są one zbiorem piosenek pochodzących z lat 30. i 40. XX wieku. Piosenki są autorstwa takich sław jak: Irving Berlin, Cole Porter, George Gershwin czy Ira Gershwin. Płyty tak w Ameryce jak i w Europie, odniosły wielki sukces komercyjny.

Do największych przebojów Roda Stewarta należą "Maggie May", "Handbags and gladrags", "You're in My Heart", "Young Turks", "[I Know] I'm Losing You", "Have I Told You Lately [That I Love You]", "Downtown Train", "Angel", "Sailing", "Do Ya Think I'm Sexy", "Tonight's the Night", "Some Guys Have All the Luck", "Hot Legs", "Baby Jane", "Rhythm of My Heart", "Tonight I'm Yours [Don't Hurt Me]", "Forever Young" i wiele innych.

Rodzina[]

Wokalista ma ośmioro dzieci z kolejnymi trzema żonami. Jego obecną żoną jest modelka i fotografka Penny Lancaster.

Dyskografia[]

Dyskografia opisowo[]

Rockowe początki 1969-1977[]

W roku 1969 wydany został pierwszy album Roda Stewarta. W USA nosił on nazwę The Rod Stewart Album, natomiast w Europie – An Old Raincoat Won't Ever Let You Down. Oba wydawnictwa różnią się jedynie projektem okładki, bowiem oba albumy miały po osiem takich samych utworów. Prawie w tym samym czasie opublikowana została płyta The Faces – First Step. Po albumie Gasoline Alley (Rod zmienił obywatelstwo na amerykańskie, czego najprawdopodobniejszym skutkiem, była nazwa kolejnego, siódmego studyjnego albumu Roda – Atlantic Crossing z hitem „Sailing” na czele. 1976 to multiplatynowy, który również posiadał dwie okładki), w 1971 roku, został wydany Every Picture Tells a Story. Był to album przełomowy. Plasował się on na 1 miejscu zestawienia najlepiej sprzedających się LP w Wielkiej Brytanii i USA, co stało się niespodzianką na skalę światową. Również singiel z tej płyty „Maggie May”, długo okupował szczyty list przebojów. Potem Never A Dull Moment z "You Wear It Well" oraz Overture and Beginners. W międzyczasie Rod odszedł od The Faces. Smiler osiągnął sukces podobny do tego z Every Picture Tells a Story. W międzyczasie A Night on the Town i potrójnie platynowy Foot Loose & Fancy Free z "Hot Legs" na czele.

Disco 1978-1989[]

Blondes Have More Fun to kolejny zwrot – Rod adaptował do swojej muzyki elementy disco, co na tej płycie, świetnie jest słyszalne, np. w "Da Ya Think I'm Sexy" – czołowym hicie z tego wydawnictwa. Rod coraz bardziej zwracał się ku disco i new wave. Po Foolish Behaviour, znów platyna za Tonight I'm Yours (1981) z przebojem "Young Turks". Cztery kolejne longplaye sprzedawały się bardzo słabo. Jednak w roku 1988 płyta Out of Order przyniosła zmiany na lepsze. To z tego albumu, pochodzi „Downtown Train”, za który wokalista otrzymał nominację do nagrody Grammy.

Lata 1990-2000[]

Lata 90. to raczej dobry okres dla Roda Stewarta. Nagrywał on w tym czasie Vagabond Heart (1991) z „The Motown Song” i z „Rhytm of My Heart” na czele, Unplugged... and Seated [live] który w zasadzie jest zapisem koncertu Unplugged dla MTV; Spanner in the Works; If We Fall in Love Tonight oraz When We Were the New Boys. W XXI wiek, artysta wszedł z albumem Human.

The Great American Songbook, 2001–2005[]

The Great American Songbook obejmuje cztery płyty. It Had to Be You..., to pierwsza z nich, na której znajdują się typowe amerykańskie standardy z lat 30. Rok późnej, (2003) została wydana kontynuacja As Time Goes By..., która zwiera duety wokalisty m.in. z Cher („Bewitched, Bothered and Bewildered”) i Queen Latifah („As the Time Goes By...”). 18 października 2004 ukazała się trzecia płyta z serii The Great American Songbook – Stardust.... Zawarte zostały na niej standardy jazzowe i swingujące amerykańskiej muzyki rozrywkowej lat 20. Po sukcesie dotychczasowej trylogii, została wydana Thanks for the Memory..., czwarta płyta z serii The Great American.... Jak się później okazało, znalazło się na niej wielu doborowych gości, takich jak: Elton John, Chaka Khan czy Diana Ross.

Od 2006 roku[]

W roku 2006 wydany został album Still the Same...: Great Rock Classics of Our Time z 14 wielkimi, rockowymi klasykami. Są to m.in. „Have You Ever Seen The Rain” Creedence Clearwater Revival, czy „Fooled Around and Fell in Love” Elvina Bishopa.

Albumy studyjne[]

  • 1969 An Old Raincoat Won't Ever Let You Down / The Rod Stewart Album
  • 1970 Gasoline Alley
  • 1971 Every Picture Tells a Story
  • 1972 Never a Dull Moment
  • 1974 Smiler
  • 1975 Atlantic Crossing
  • 1976 A Night on the Town
  • 1977 Foot Loose & Fancy Free
  • 1978 Blondes Have More Fun
  • 1980 Foolish Behaviour
  • 1981 Tonight I'm Yours
  • 1983 Body Wishes
  • 1984 Camouflage
  • 1986 Every Beat of My Heart
  • 1988 Out of Order
  • 1991 Vagabond Heart
  • 1995 A Spanner in the Works
  • 1998 When We Were the New Boys
  • 2001 Human
  • 2002 It Had to Be You: The Great American Songbook
  • 2003 As Time Goes By: The Great American Songbook, Volume II
  • 2004 Stardust: The Great American Songbook, Volume III
  • 2005 Thanks for the Memory: The Great American Songbook, Volume IV
  • 2006 Still the Same: Great Rock Classics of Our Time
  • 2009 Soulbook
  • 2010 Once in a Blue Moon: The Lost Album
  • 2010 Fly Me to the Moon...The Great American Songbook Volume V
  • 2012 Merry Christmas, Baby
  • 2013 Time

Albumy koncertowe[]

  • 1974 Coast to Coast: Overture and Beginners
  • 1982 Absolutely Live
  • 1993 Unplugged...and Seated

Albumy kompilacyjne[]

  • 1973 Sing It Again Rod
  • 1976 The Best of Rod Stewart
  • 1979 Greatest Hits, Vol. 1
  • 1989 The Best of Rod Stewart
  • 1989 Storyteller – The Complete Anthology: 1964-1990
  • 1990 Downtown Train – Selections from the Storyteller Anthology
  • 1992 The Mercury Anthology
  • 1993 Lead Vocalist
  • 1996 If We Fall in Love Tonight
  • 2001 The Story So Far – The Very Best of Rod Stewart
  • 2003 Encore: The Very Best of Rod Stewart, Vol. 2
  • 2007 The Complete American Songbook
  • 2008 Some Guys Have All the Luck / The Definitive Rod Stewart
  • 2009 The Rod Stewart Sessions 1971-1998
  • 2012 The Maggy May The Essential Collection

Strona główna i Strona główna 2[]

Uczestnik wcielający się w odcinku[]

Edycje[]

Cele charytatywne[]

Uczestnicy jako Rod Stewart[]

Oryginalne wykonanie[]

Edycja druga[]

Edycja ósma[]

Edycja jedenasta[]

Odcinek Świateczny 1[]

Odcinek Świateczny 2[]

Zobacz też[]

Advertisement